یا حسین(ع)
در هر دو جهان قبله من روی حسین است یعنی همه جا روی دلم سوی حسین است
با عشق حسین از دو جهان چونکنم دل ملک دو جهان قیمت یک موی حسین است
فردوس برین با همه حوروقسورش مشتاق حریم وحرم کوی حسین است
در سجده دلم حاجت محراب ندارد محراب نمازم خم ابروی حسین است
طوبی به چنین جلوه گری روز قیامت نظاره گر قامت دلجوی حسین است
در معرکه چون دید هرک صورت او گفت نیروی علی در ید و بازوی حسین است
ازرام فلک جلوه ای از خویش ندارد روشنگری مهر و مه از روی حسین است
هاله ای بر چهره از نور خدا دارد حسین جلوه ی هر پنج تن آل عبا دارد حسین
آشنای عشق را بی آشناگفتن خطاست در غریبی هم هزاران آشنا دارد حسین
در هوای کوی وصلش بی قراران بی شمار دل مگر کاه است وگویی کهربا دارد حسین
معجز قرآن جاویدان حسین بن علیست برترین اعجازها در کربلا دارد حسین
خیمه گاهش کعبه و آب فراتش زمزم است قلبگاهی برتر از کوه منا دارد حسین
تا شفا بخشد روان وجسم هر بیمار را در حریم وصل خود خاک شفا دارد حسین
سوز شیرین غمش رمز بقاءسرمدیست از سرشک دیدگان آب بقا ءداردحسین
حرمت ذبح عظیم کربلا بنگر حسان خونبهایی همچو ذات کبریا دارد حسین
